Пра Кастуся Каліноўскага

Сяргей Дубавец:

…Вось, скажам, цэлы атрад гісторыкаў займаецца сёньня “разьвянчаньнем міту” нацыянальнага героя Кастуся Каліноўскага. І ніхто ня ставіць пытаньня: а што ад гэтага дадаецца? Мы ад гэтага бяднеем ці багацеем? Усе выдатна разумеюць, што Каліноўскі – сапраўды нацыянальны і сапраўды герой. Разыходжаньні могуць быць у трактоўках гісторыкаў, а ня ў масавай сьвядомасьці. Але ж сам панятак нацыянальнага героя – катэгорыя масавай сьвядомасьці, а ня гістарычнай навукі. Героя стварае культура. Пра Каліноўскага напісаныя паэмы й раманы, пастаўленыя спэктаклі, зьнятыя фільмы. Ягоны міт – рэальны набытак нацыянальнае сьвядомасьці беларусаў, прыклад адданасьці сваёй справе, ахвярнасьці й патрыятызму, без чаго немагчыма выхоўваць новыя пакаленьні. І ставіць перад гістарычнай навукай задачу разбурыць гэты міт — тое самае, што пасылаць групу акадэмічных фізыкаў у цырк, каб яны там выкрылі фокусьнікаў, якія падманваюць дзяцей.

Дзіцячыя могілкі

Цікавыя моманты ў даследаванні Сяргея Дубаўца:

Рудымэнтарная прырода безэмацыйнасьці лёгка прасочваецца і вяртае сучаснага беларуса ў псыхалягічны стан на мяжы каменнага і бронзавага веку альбо аўстралійскіх абарыгенаў. Нездарма бездухоўнасьць параўноўваюць са зьдзічэньнем. Вось жа зьдзічэньне — гэта зусім не жаданьне забіваць, руйнаваць, паліць і рэзаць, або, скажам, мацюкацца. Сапраўднае зьдзічэньне — гэта страта эмоцыяў. Читать далее «Дзіцячыя могілкі»

Прожито для вечности

“…если бросился вперед, беги до конца. Лупят ведь и по задним. И есть по крайней мере хоть какой-то шанс – у бегущего впереди, вперед”.

Романтика первопроходцев, максималистов, идеалистов наивна на фоне времен победившего мещанства, когда предлагается самой глобальной проблемой считать “Кто пойдет за “Клинским”?”… Романтика, свойственная знаменитому поколению шестидесятников с их “Кто, если не ты?”…

Он и был шестидесятником, человек, сказавший приведенные в начале строки. Одна из его книг так и называется – “Мы – шестидесятники”. Но вот что интересно… Шестидесятые давно позади. И вообще скоро будет уже десять лет, как человек этот ушел из жизни. Но имя его – на слуху, и вообще иногда складывается впечатление, что он живет, действует, высказывает свое мнение о событиях и явлениях сегодняшнего дня, у него по-прежнему есть друзья и недруги, о его личности спорят, его творчество осмысляется… Читать далее «Прожито для вечности»