Сяргей Дубавец:
…Вось, скажам, цэлы атрад гісторыкаў займаецца сёньня “разьвянчаньнем міту” нацыянальнага героя Кастуся Каліноўскага. І ніхто ня ставіць пытаньня: а што ад гэтага дадаецца? Мы ад гэтага бяднеем ці багацеем? Усе выдатна разумеюць, што Каліноўскі – сапраўды нацыянальны і сапраўды герой. Разыходжаньні могуць быць у трактоўках гісторыкаў, а ня ў масавай сьвядомасьці. Але ж сам панятак нацыянальнага героя – катэгорыя масавай сьвядомасьці, а ня гістарычнай навукі. Героя стварае культура. Пра Каліноўскага напісаныя паэмы й раманы, пастаўленыя спэктаклі, зьнятыя фільмы. Ягоны міт – рэальны набытак нацыянальнае сьвядомасьці беларусаў, прыклад адданасьці сваёй справе, ахвярнасьці й патрыятызму, без чаго немагчыма выхоўваць новыя пакаленьні. І ставіць перад гістарычнай навукай задачу разбурыць гэты міт — тое самае, што пасылаць групу акадэмічных фізыкаў у цырк, каб яны там выкрылі фокусьнікаў, якія падманваюць дзяцей.
В принципе, я согласен со сравнением почитателей Калиновского с детишками с упоением наблюдающими за нехитрыми цирковыми фокусами :)
А от развенчания этого мифа, я думаю, зависит очень много. Белорусы перестанут иметь в качестве примера прото-большевистского фанатика, для которого сомнительная цель должна была быть приближена уродливыми и бесчеловечными средствами.
Мне кажется, Кастусь Калиновский занимал и занимает роль белорусского Робин Гуда. В любой культуре обязательно есть (должен быть) такой герой.
При желании любого Родин Гуда можно назвать социалистом-народником, да так оно и есть, но что от этого меняется) Эта ниша не будет пустой. Место Калиновского может занять точно такой “большевик”. Так есть ли смысл менять героя?
Вычарпальны адказ на ўсе закідоны. Дзякуй.