Дрэвы магутныя падаюць ціха,
Ссунуцца вобзем,
А шоргат і трэск,
Зтуль прылятае, дзе млявее ліха…
І адлятае ў знямоўлены лес…
… Памяццю стане ў часе ссівелым
Тое, што дубам асілкам было…
Кнігі зямныя ўзраслі годным дрэвам,
Вечнасцю кніжнай сталі Яго.
В. М. 23.